NetworkPlus - OSI

شامل بررسی هفت لایه استاندارد OSI و مهمترین وظایف هر لایه

7. Application Layer

محل قرارگیری پروتکل های شبکه ست(نه برنامه های کاربردی)

پروتکل: قرارداد در نحوه مبادله اطلاعات و نوع عملیات برای انتقال یا دریافت

6. Presentation Layer

Encryption/Decryption
Compression/Expansion
Encoding/Decoding
Formatting

5. Session Layer

Establishing/Maintaining and ending session
Simplex/Half-duplex/Full-duplex
Synchronization : تو مدتی که ارتباط برقراره مشکلی پیش نیاد. دیتارو پیج بندی میکنه و اگر مشکلی پیش بیاد اونو مجددا درخواست میکنه

4. Transport Layer لایه میانی

Logical Port Address مشخص میکنه این پیام به کی تحویل شه
Connection Oriented and Connectionless ارتباط امن و سرعت پایین. ارتباط ناامن و سرعتبالا. مثل گرفتن رسید از مقصد
Error Control دیتای خام رو از نظر ارور چک میکنه
Flow Control داده سرریز نداشته باشه و سرعت رو چک میکنه
Buffering وقتی خط و مدیا ازاد نیست نگه داشته بشه تا خط ازاد شه

3. Network Layer

Logical Addressing آدرسی که خودمون رو دستگاه ست میکنیم. یکیش آی‌پی آدرس
Routing
Packet Reordering پکت ها شماره گذاری میشن و اگر ترتیب رعایت نشد یا لاست شد دوباره درخواست میشه
Error Control
Flow Control

2. Data Link Layer

Physical Addressing
Baseband and Broadband
Error Control (Trailer) CRC - FCS
Flow Control
Arbitration متد دسترسی به مدیا تعیین میشه

1. Physical Layer

Lan Topology Types
Simplex/Half-duplex/Full-duplex
Synchronization of bits
Point to Point / Multicast
Data Rate

Encapsulation: دیتای ما از لایه ۷ به ۶ و ازون به ۵ منتقل میشه. همش خام. از ۴ به بعد بسته بندی شروع میشه. هدر اضافه میکنه و بسته بندی میکنه بهش میگه سگمنت. لایه سه هم دوباره هدر میزنه و بسته بندیم میکنه بهش میگه پکت. لایه دو هم فریمش میکنه و اولش هدر و اخرش تریلر میچسبونه و تحویل لایه فیزیکی میده. فیزیکم به صورت باینری میده میره رو مدیا

Decapsulation: برعکس روال بالا

به سگمنت، پکت و فریم به طور کلی Protocol Data Unit یا PDU گفته میشه